Merhabalar. Bugün 22 Mayıs 2011. Günlerden Pazar. Bu yazıyı saat 15:50 sularında kaleme alıyorum.
Ben Chicharito / Kerem Vardar. Bu blogun Fenerbahçeli yazarıyım. Ne türlü duygular taşıdığımı önce Fenerbahçeliler daha sonra diğer şampiyonluk yaşamış, şampiyonluğu son dakikalarda kazanmış ya da kaybetmiş takım taraftarları anlar.
Küme düşme acısını yaşayanlar anlayamaz bilirim. O bambaşka bir heyecandır. Onun heyecanı kalbin çok farklı bölümlerinde yaşanır, üzüntüsü daha başkadır. Çünkü yafta yersiniz. "Asansör" derler size. Buradan Konyaspor, Kasımpaşa ve Bucaspor taraftarlarına da geçmiş olsun dileklerimi iletiyorum. Özellikle "Kuddusi" kurbanı Bucaspor'a. Doğduğum toprakların takımına.
Heyecanlıyız usta. Önce bunu belirteyim. Açık konuşacağım bu yazımda. Rakibimiz Sivasspor. 4 Eylül Stadı'nda 10.000 taraftar karşılayacak takımımızı. Ama diyorum ya bu başka bir heyecan. Hele hele daha önce iki kere son dakikada şampiyonluk kaybetmişseniz. Diyeceksiniz ki "abi rakip Sivas, Sivas size yatar, düşme korkusu yok" ve bunun gibi bin türlü şey. Kardeşim bundan beş sene önce de rakip Denizlispor, ligin en iddasız takımlarından, hedefi sadece kümede kalmak olan boş bir takım, Denizlispor. Neler oldu hatırlamayan var mı ? Hatırlamak istemiyorum açıkçası.
Buraya kadar efsanevi bir seri ile geldik. Kendi sahamızda en son milattan önce "şampiyona" kaybettik. (Fenerbahçe 2-3 Bursaspor) Kaptanımız Alex kendinden sonra gelecek yabancı futbolculara inanılmaz bir rekor mirası bıraktı. Sanırım Alex'i geçmek isterken futbol şehidi olacak sıradaki yabancı. Allah ona kolaylıklar versin.
Taraftarın morali çok yüksek. Çok inandık bu sefer şampiyonluğa. Çünkü futbolcuların gözlerindeki hırsı gördük. İnancı gördük. Diğer branşlardaki başarıları gördük ve dedik ki "futbolda neden olmasın ?" Bu sefer olacak dedik, inandık. Pırıltıyı gördük.
Burdan futbolculara seslenmek isterim. Belki bu yazıyı asla okumayacaklar ama onlara söylemek istediğim sakın ha sakın ne olursa olsun üzülüp,sıkılmamaları. Değil bir, bin tane şampiyonluk son dakikada gitse bile biz onların arkasında ilk gün durduğumuz gibi duracağız.
Sizden tek isteğimiz, SAVAŞIN ÇOCUKLAR !
Forma için, arma için, benim için, babam için, hastanedeki hasta için, Ahmet için, Ayşe için, başbakan için, işçiler için, köle için, soylu için, toplumun tüm kesimlerini ortak paydada birleştiren sarı lacivert bayrak için savaşın !
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder